Over mijn werk

In mijn werk onderzoek ik de esthetiek van het banale en de impact van die sublimering op mijn perceptie van het alledaagse. Ik tast daarbij de grens af tussen abstractie en figuratie. Aan de oorsprong ligt meestal een landschappelijke of ruimtelijke waarneming. Daaruit laat ik de overbodige detaillering weg. Enkel de intrinsieke lijnvoering en vlakken blijven.

Het ene werk ontstaat vaak uit het andere of uit een detail in een ander werk, zodat de link met het originele beeld vaak verdwijnt en vergeten wordt. Zo kunnen ruimtes ook landschappen of verwijzingen ernaar worden, of omgekeerd.

In de weergave van de ruimtelijkheid probeer ik de klassieke regels van perspectief te vermijden. Die beschouw ik als een contradictorische poging om op een tweedimensionele drager drie dimensies weer te geven. Ik bouw mijn werken op in lagen. Vaak overschilder ik ook (deels) mijn bestaande werken en ontstaat er een spel en twijfel tussen voor- en achtergrond.

Ik heb een voorkeur voor gebruikt verpakkingskarton als drager. De drager overstijgt de rol van ondergrond: langs de grilligheid van het materiaal, de plooien, kreuken en achtergebleven tape laat ik het toeval toe in het werk en ontstaat een beïnvloeding van en uitwisseling tussen de drager en het werk.

In de serie “Future Remnants” ga ik een stap verder en wordt het verpakkingskarton zelf het onderwerp.

Recensie kunstblog Waterschoenen (Gustaaf Vander Biest – Artspotter), naar aanleiding van de solo-tentoonstelling in Posthotel Wetteren 2017

“Het ‘leeszaaltje’ van het Posthotel tegenover het station in Wetteren is de perfecte omgeving voor de kleine werken van Kristof MALFAIT. Meteen al bij het binnenkomen ervaar ik een warme harmonie.
De vloer van die kamer zorgt voor een stevige structuur in contrastrijke kleuren, terwijl de muren en de werken elkaar in zachte, gehavende tinten omarmen.

Kristof MALFAIT gebruikt dikwijls verpakkingskarton als basismateriaal. In de verwerking toont hij zich als een nostalgische, doch structurele vormgever, die de geschiedenis (plooien, vlekken, sporen,…) van zijn ‘arme’ dragers mee laat spelen in de vormelijk uitgepuurde composities.

Zijn werk ‘2,5’ (op de tafel), gemonteerd in een kartonnen doos, is een perfecte illustratie van die benadering. Maar ook in de andere werken laat die werkwijze zich zien.

Tekeningen en schilderijen zijn blijkbaar gebaseerd op ruimtelijke, architecturale of landschappelijke waarnemingen, door de kunstenaar gereduceerd tot lineaire en vlakmatige composities. Ik zie titels als: Kamer, Tafel, Tuin, Variatie op Vlaams landschap, Bouwval,…

Hij sublimeert de waargenomen realiteit echter tot vlakken vol ruis waarin enkele, schijnbaar aarzelende lijnen voor enig houvast en structuur zorgen

Daarbij maakt hij gebruik van gemengde technieken op karton, papier of doek: gesso, ecoline, inkt, potlood, tape, corrector, grafiet, lakverf, olie, …

Naast de individuele werken is er ook een (overigens schitterend verzorgde) MULTIPLE: ‘Wachten geeft de duivel tijd’ (met de gebenedijde goedvinding van Herman Brusselmans). <…>

De beeldtaal van Kristof Malfait, de kracht van zijn materiaalgebruik kunt u natuurlijk pas echt ervaren in de confrontatie ter plekke.”

Paul Schrijvers, naar aanleiding van Every Summer has a Story II

Immer das gleiche brengt ons bij een soberheid, die doorgaans somber heet te zijn maar dat allerminst is bij Kristof Malfait 〈…〉. Ont-wikkelen, de pot met wikkels eraf doen met een minimalisme, ook analystiek met sterk gecomposeerde vormen. Even//wicht wat het beter bekeken niet is, geen glas in lijst, talloze lagen die op kleine oppervlakte afgetaped, languit liggen of staan en een eigen wording prijsgeven. Groots in kleinheid, spel met voor-en achter, onder-en bovengrond.

Christine Adam, naar aanleiding van de expo in Huize St Bonaventura

Ruimte
die de
lijn
voert

Ontvoering
die de
ruimte
lijnt.

Benoit Félix over Landschap II